Ο θυρεοειδής αδένας αποτελεί μέρος του ενδοκρινολογικού συστήματος. Βρίσκεται στο μέσο της βάσης του λαιμού, μπροστά και πιο κάτω από λάρυγγα. Έχει βάρος περίπου 200γρ και αποτελείται από δύο λοβούς, τον δεξιό και τον αριστερό, που ενώνονται μεταξύ τους με τον ισθμό.
Ο θυρεοειδής αδένας, ρυθμίζει με τις ορμόνες, θυροξίνη (Τ4), τριιωδοθυρονίνη (Τ3) και καλτσιτονίνη, τις φυσιολογικές λειτουργίες του οργανισμού, όπως η ανάπτυξη, οι καύσεις, ο μεταβολισμός και έμμεσα την ψυχική μας υγεία και ισορροπία. Ο θυρεοειδής αδένας, χρειάζεται ιώδιο για να συνθέσει αυτές της ορμόνες. Η έλλειψη του ιωδίου – κυρίως σε εμβρυική και βρεφική ηλικία – οδηγεί σε σωματική και πνευματική καθυστέρηση (Κρετινισμός).
Οι γυναίκες είναι αυτές που επηρεάζονται περισσότερο από της ασθένειές του θυρεοειδούς που μπορεί να σχετίζονται με αυξημένη δραστηριότητα του αδένα και να έχουμε υπερθυρεοειδισμό ή με ελλατωμένη παραγωγή ορμονών που προκαλεί υποθυρεοειδισμό. Σε ορισμένες καταστάσεις, μπορεί να υπάρξει διόγκωση του αδένος, όπως π.χ. η θυρεοειδίτιδα του Hashimoto, που οφείλεται σε φλεγμονή και ονομάζεται βρογχοκήλη. Επίσης, στον θυρεοειδή αδένα μπορεί να εμφανιστούν οζίδια ή και μάζες.
Διάγνωση παθήσεων του θυρεοειδούς
Χρήσιμες παρακλινικές εξετάσεις για την διάγνωση των παθήσεων του θυρεοειδούς ειναι:
- Eξέταση αίματος για μέτρηση των θυρεοειδικών ορμονών Τ4, Τ3, TSH
- Υπέρηχος θυρεοειδούς
- Σπινθηρογράφημα
- C.T.
- M.R.I.
- FNAb Βιοψία με λεπτή βελόνη
Θεραπεία παθήσεων του θυρεοειδούς
Οι περισσότερες μάζες και όζοι του θυρεοειδούς είναι καλοήθεις. Και η αντιμετώπιση των παθήσεων του θυρεοειδούς αδένα περιλαμβάνει την συντηρητική αντιμετώπιση ,όπως ορμονική θεραπεία, ραδιοϊσότοπα όπως το ραδιενεργό ιώδιο και την χειρουργική αντιμετώπιση όπου αφαιρείται ολόκληρος ή σχεδόν ολόκληρος ο αδένας.
Οι επιπλοκές της επεμβάσεως είναι η υπασβεστιαιμία συνήθως παροδική , σπάνια βραχνάδα από κάκωση των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων. Με την χρήση του νευροδιεγέρτη, ενός εξειδικευμένου ηλεκτρονικού μηχανήματος η πιθανότητα αυτή εξαλείφεται γιατί αναγνωρίζουμε και διαφυλάσσουμε και τα δύο νεύρα.
Μετά την αφαίρεση του θυρεοειδούς ο υποθυρεοειδισμός είναι φυσιολογική συνέπεια ,έτσι ο ασθενής λαμβάνει θυρεοειδική ορμόνη δια βίου.
