I. Για τον χειρουργό
Με την μεγέθυνση (έως 16 φορές) που παρέχει η Λαπαροσκοπική τεχνική (Ελάχιστα Τραυματική Χειρουργική – Μinimally Ιnvasive Surgery), ο χειρουργός έχει την δυνατότητα να δει με μεγάλη λεπτομέρεια και ευκρίνεια τα ανατομικά στοιχεία πού με την ανοικτή μέθοδο δεν θα ήταν εύκολο.
Με την αρχική τομή του 1 εκ. (όπου εισάγεται το λαπαροσκόπιο), έχει την δυνατότητα να ελέγξει όχι μόνο την πάσχουσα περιοχή ή όργανο, αλλά όλη την ενδοκοιλιακή χώρα, π.χ. σε γυναίκα που θα υποβληθεί σε Λαπαροσκοπική Χολοκυστεκτομή, ο χειρουργός μπορεί να ελέγξει την μήτρα, τις ωοθήκες κ.λ.π. Επίσης, σημαντική είναι η δυνατότητα καταγραφής σε CD/VIDEO ολόκληρης της χειρουργικής επέμβασης, για μελλοντική χρήση και για εκπαίδευση νεότερων χειρουργών.
II. Για τον ασθενή
Η έλλειψη της χειρουργικής “τομής” μειώνει σημαντικά το εγχειρητικό STRESS. Η μέθοδος μπόρεσε να επικρατήσει τόσο γρήγορα και να αντικαταστήσει τις ανοικτές μεθόδους γιατί σχεδόν εκμηδένισε τον πόνο.
Eλάχιστος μετεγχειρητικός πόνος συνεπάγεται αφ’ενός μεν την καλύτερη αναπνευστική λειτουργία (αναπνοή), αφ’ετέρου δε την ταχύτατη δυνατότητα κίνησης του ασθενή την ίδια ημέρα μετά την επέμβαση, με αποτέλεσμα την μείωση των πιθανών μετεγχειρητικών επιπλοκών π.χ. ατελεκτασίες, πνευμονίες και θρομβοφλεβίτιδες. Κατά δεύτερο λόγο, οι επιπλοκές που έχουν σχέση με την “τομή” όπως λοίμωξη, διάσπαση ή μετεγχειρητική κήλη είναι σπάνιες. Τέλος, το αισθητικό αποτέλεσμα είναι άριστο, ο δε χρόνος νοσηλείας είναι λιγότερος από 24 ώρες.
Ιστορία Λαπαροσκόπησης
Η ιδέα της ελάχιστα τραυματικής χειρουργικής (Μinimally Ιnvasive Surgery) δεν είναι καινούρια. Η χρήση σωλήνων και διαστολέων στην ιατρική αρχίζει από τις πρώιμες ημέρες του πολιτισμού της Μεσοποταμίας και της αρχαίας Ελλάδας.
Η εξέλιξη των οπτικών ινών και ανάπτυξη του συστήματος φακών από τον Βρετανό φυσικό Hopkins το 1952, οδήγησε σε ραγδαία αύξηση στη χρήση των ενδοσκοπικών και λαπαροσκοπικών συσκευών παγκοσμίως.
Οι πηγές της μοντέρνας λαπαροσκοπικής χειρουργικής ανευρίσκονται στη σχολή Kiel της Γερμανίας με διευθυντή τον γυναικολόγο Semm. Αυτό το κέντρο ανέπτυξε και τελειοποίησε τα περισσότερα εργαλεία και πραγματοποίησε τις περισσότερες λαπαροσκοπικές γυναικολογικές επεμβάσεις που γίνονται και σήμερα.
Παρόλο που οι γυναικολόγοι χρησιμοποιούσαν τη λαπαροσκόπηση για αρκετά χρόνια, οι επεμβάσεις γενικής χειρουργικής άργησαν να ακολουθήσουν την εξέλιξη αυτή. Η πρώτη λαπαροσκοπικά καθοδηγούμενη χολοκυστεκτομή πραγματοποιήθηκε σε πειραματικό μοντέλο από τον Frimberger και τους συνεργάτες του στη Γερμανία το 1979. Ο Semm και η ομάδα του περιέγραψαν την τεχνική της λαπαροσκοπικής σκωληκοειδεκτομής χρησιμοποιώντας ένα τροποποιημένο ορθοσκόπιο και πνευμοπεριτόναιο με CO2 το 1985.
Η πιο πρόσφατη αξιοσημείωτη τεχνολογική εξέλιξη ήταν η παρουσίαση της βιντεοκάμερας με τσιπ υπολογιστή το 1986 που ουσιαστικά πυροδότησε την ανάπτυξη της λαπαροσκοπικής χειρουργικής στη μορφή που έχει σήμερα.
Το 1987, ο Mouret στη Λυών (Γαλλία) ήταν ο πρώτος χειρουργός που πραγματοποίησε χολοκυστεκτομή σε άνθρωπο χρησιμοποιώντας συγκεκριμένο εξοπλισμό λαπαροσκόπησης.
Από το 2000, η εξάπλωση των ρομποτικών χειρουργικών συστημάτων σηματοδότησε μία νέα εποχή στην λαπαροσκοπική χειρουργική, στην οποία ξεπερνούμε αρκετούς από τους περιορισμούς της κλασσικής λαπαροσκόπησης.