Κήλες: Ανώδυνη αντιμετώπιση με λαπαροσκοπική επέμβαση
Μηροκήλη, ομφαλοκήλη, κοιλιοκήλη και άλλες κήλες μπορούν να αντιμετωπιστούν με τεχνική που δημιουργεί μία τομή ενός εκατοστού και δίνει τη δυνατότητα στον ασθενή να αναρρώσει γρήγορα.
Γράφει: Βοργιάς Μιχάλης
Κήλες: Ανώδυνη αντιμετώπιση με λαπαροσκοπική επέμβαση
Όταν τα εσωτερικά στρώματα των κοιλιακών μυών αδυνατίζουν τότε προβάλλεται ένα σπλάχνο, το οποίο μπορεί να το εντοπίσει ο ασθενής δια της αφής και με «γυμνό» οφθαλμό ενώ συνοδεύεται και με πόνο. Αυτή είναι η κήλη.
Τα τελευταία δέκα χρόνια λέμε «όχι» στις ανοιχτές επεμβάσεις και «ναι» στην αποκατάσταση των κηλών λαπαροσκοπικά. Δηλαδή με την τεχνική που δημιουργεί μία τομή, μόλις ενός εκατοστού και δίνει τη δυνατότητα στον ασθενή να αναρρώσει γρήγορα και να επιστρέψει άμεσα στις δραστηριότητές του.
Στο κοιλιακό τοίχωμα υπάρχουν τρωτά σημεία. Στους άνδρες είναι η βουβωνική περιοχή, όπου δημιουργείται συχνά η βουβωνοκήλη και η οσχεοβουβωνοκήλη. Η κήλη των γυναικών είναι η μηροκήλη. Στην περιοχή του ομφαλού, παρατηρείται η παρά-ομφαλοκήλη, στο επιγάστριο, η επιγαστρική κήλη λευκής γραμμής, ενώ όπου έχει προηγηθεί χειρουργική επέμβαση, μπορεί στο σημείο της εγχειρητικής τομής, να δημιουργηθεί η λεγόμενη μετεγχειρητική κοιλιοκήλη.
Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που ευνοούν τη δημιουργία κηλών. Αυτοί είναι η συγγενής προδιάθεση, η διαταραχή στην ισορροπία σύνθεσης κολλαγόνου, η αύξηση ενδοκοιλιακής πίεσης.
Μηροκήλη
Η παρουσία βουβωνοκήλης ή μηροκήλης, είναι ένδειξη για χειρουργική αποκατάσταση και για να έχουμε μικρότερο ποσοστό υποτροπής, χρησιμοποιούμε το «πλέγμα» Golden Standard. Η τοποθέτηση γίνεται με την κλασική «ανοικτή» τεχνική ή με την «λαπαροσκοπική τεχνική».
Ομφαλοκήλη και Κοιλιοκήλη
Η θεραπεία της Ομφαλοκήλης, Κοιλιοκήλης και Μετεγχειρητικής Κήλης, είναι η χειρουργική επέμβαση. Εδώ, η χρήση πλέγματος ενδείκνυται όταν το «στόμιο» του χάσματος είναι μεγαλύτερο από 3 εκατοστά. Η Λαπαροσκοπική τεχνική αποφεύγει την κλασική εγχειρητική τομή. Η επέμβαση γίνεται από 3-4 μικρές οπές 0.5 και 1 εκατοστά από όπου εισάγονται ειδικά Trocar Cannula, που επιτρέπουν την εισαγωγή του Λαπαροσκόπιου και των λαπαροσκοπικών εργαλείων. Η χειρουργική αποκατάσταση με πλέγμα, είτε κλασικά «ανοικτά», είτε «λαπαροσκοπικά», αποτελεί τη μόνη και μόνιμη θεραπευτική αντιμετώπιση.
Επιγαστρική κήλη
Και σε αυτή την περίπτωση για την αντιμετώπισή της απαιτείται χειρουργική επέμβαση. Εδώ, η χρήση πλέγματος ενδείκνυται όταν το «στόμιο» του χάσματος είναι μεγαλύτερο από 3 εκατοστά.
Μετεγχειρητική κήλη
Εμφανίζεται μετά από επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα. Μπορεί να εμφανιστεί επίσης και σε πλάγιες κοιλιακές τομές όπως πλάγια δεξιά υποχόνδρια (κάτω από τα πλευρά) μετά από επέμβαση αφαίρεσης χολής (χολοκυστεκτομή), ή μετά από σκωληκοειδεκτομη, ή και πλάγια οσφυϊκά μετά από νεφρεκτομή (σπάνια). Δηλαδή η μεταγχειριτική κήλη μπορεί να εμφανιστεί όπου έχει προηγηθεί χειρουργική επέμβαση.
Σύνδρομο Κοιλιακών Προσαγωγών (Κήλη των Αθλητών)
Το Σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών ή αλλιώς κήλη των αθλητών, είναι μια πάθηση που αντιμετωπίζουν αρκετοί αθλητές κυρίως ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές ή γενικότερα αθλούμενοι.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση , που μερικές φορές είναι τόσο έντονος ώστε ο επαγγελματίας αθλητής μπορεί να εγκαταλείψει ακόμη και μια λαμπρή καριέρα.
Ενός «κακού μύρια έπονται». Έτσι και στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών προστίθενται κα οι εξής παθήσεις:
- Τενοντοπάθεια των προσαγωγών
- Τενοντοπάθεια του λαγονοψοίτου
- Τενοντοπάθεια του ορθού κοιλιακού
- Κατάγματα εκ κοπώσεως ηβικού οστού
- Κατάγματα εκ κοπώσεως του αυχένα του μηριαίου
- Τραυματική ηβική οστείτης
- Παγίδευση του θυρεοειδούς νεύρου
Ο αιτιολογικός μηχανισμός αυτής της πάθησης είναι ο οξύς ή χρόνιος τραυματισμός, που μπορεί να συμβεί το ίδιο ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες αθλητές, κυρίως σε ποδοσφαιριστές, λόγο συγκεκριμένων κινήσεων (π.χ. σουτ) και σε καλαθοσφαιριστές (π.χ. Άλματα). Έτσι έχουμε διάχυτο άλγος, επιδεινούμενο με την άσκηση και ιδιαίτερα κατά την έκταση των ισχίων στο στρίψιμο και στη στροφή. Ο πόνος αντανακλά στον προσαγωγό ή στους όρχεις και γίνεται εντονότερος με το βήχα ή το φτέρνισμα ή κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
Μπορεί να είναι αποτέλεσμα:
- Χαλάρωσης του έξω βουβωνικού στομίου
- Ρήξης της απονεύρωσης του έξω λοξού
- Ρήξης του κοινού καταφυτικού τένοντα
- Ρήξης της απονεύρωσης του εγκάρσιου κοιλιακού
- Διαχωρισμός βουβωνικού συνδέσμου.
Κλινικά είναι δύσκολο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στην κήλη των αθλητών και στα άλλα αίτια βουβωβικού άλγους. Για αυτό κάνουμε ακτινογραφίες, υπέρηχους, κηλογραφίες, μαγνητική τομογραφία, ώστε να αποκλείσουμε της άλλες αιτίες.
Η διάγνωση του βουβωνικού άλγους στους αθλητές είναι δύσκολη, γιατί η ανατομία της περιοχής είναι πολύπλοκη και συνήθως συνυπάρχουν 2 με 3 διαφορετικοί τραυματισμοί.
Η συντηρητική θεραπεία με φάρμακα και φυσιοθεραπεία, συνήθως αποτυγχάνει αλλά σε περιπτώσεις αβέβαιης διάγνωσης, μπορεί να δοκιμαστεί. Η χειρουργική προσέγγιση αυτού του προβλήματος έχει επιτυχία της τάξεως του 95%, δίνοντας άμεση και μόνιμη λύση σε αθλητές υψηλών επιδόσεων.
Η κήλη των αθλητών αντιμετωπίζεται με ανοικτή τεχνική, όπου για την επίλυση του προβλήματος έχουμε διατομή περιτονιών, μυών και συρραφή του πλέγματος για ενίσχυση του οπισθίου τοιχώματος, άρα καθυστέρηση στην αποθεραπεία και στην επιστροφή στην αγωνιστική δράση.
Η λαπαροσκοπική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος (T.E.P) χωρίς διατομή περιτονιών, απονευρώσεων ή μυών, επομένως κατά συνέπεια άμεση επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους. Είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι όταν το πρόβλημα είναι αμφοτερόπλευρο, η λαπαροσκοπική αποκατάσταση γίνεται δια των ιδίων οπών και για της δύο πλευρές.
Τα πλεονεκτήματα γενικότερα από μια λαπαροσκοπική αποκατάσταση κήλης είναι:
Είναι αναίμακτη, καθώς λόγω της μεγεθυμένης εικόνας (έως 15 φορές) που προσφέρει στον χειρουργό η κάμερα του λαπαροσκοπίου, δεν απαιτείται χειρουργική τομή. Η μικρή τομή των 5 χιλιοστών που πραγματοποιείται προκειμένου να εισέλθουν τα λαπαροσκοπικά όργανα, πραγματοποιείται μόνο στο δέρμα και όχι στους μυς όπως απαιτείται στην κλασική ανοιχτή επέμβαση.
Ένα δεύτερο σημαντικό στοιχείο, είναι η σχεδόν παντελής απουσία μετεγχειρητικού πόνου, σε αντίθεση με τους ισχυρούς πόνους της κλασικής επέμβασης, ενώ σε περίπτωση εκδήλωσης πόνου, αυτός αντιμετωπίζεται με ελαφρά αναλγητικά. Ο χειρουργημένος μπορεί να περπατήσει και να καθίσει την ίδια μέρα, ενώ η επιστροφή στην εργασία και στις καθημερινές του δραστηριότητες όπως είναι το μπάνιο, το ανέβασμα μιας σκάλας, η οδήγηση, το σήκωμα βάρους έως 5 κιλά, ακόμα και οι σεξουαλικές δραστηριότητες, αποκαθίστανται μέσα σε διάστημα 3 έως 5 ημερών.
Η λαπαροσκοπική επέμβαση, εγγυάται ένα άριστο αισθητικό αποτέλεσμα, ενώ από ιατρικής πλευράς η δημιουργία φλεγμονών αλλά και μετεγχειρητικών λοιμώξεων είναι σχεδόν μηδενική. Συμπληρωματικά, η λαπαροσκοπική τεχνική θεωρείται ιδανική για αποκατάσταση όλων των ειδών υποτροπής. Επίσης μειώνονται οι επιπλοκές από το φλεβικό σύστημα των κάτω άκρων (π.χ. θρομβοφλεβίτιδα και πνευμονική εμβολή).
«Όχι» στις ζώνες
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι η χρήση «ζώνης» χρησιμοποιείται συχνά – δεν παρέχει αποτέλεσμα! Οι κήλες με το χρόνο μεγαλώνουν και η χειρουργική αντιμετώπιση είναι η μόνη λύση!
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο iatronet.gr
