Αθλείσαι; Πώς να αντιμετωπίσεις ανώδυνα την κήλη των αθλητών για να μην βγεις στον… πάγκο
Παίζεις ποδόσφαιρο ή μπάσκετ; Κάνεις βάρη στο γυμναστήριο; Γνωρίζεις τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσεις από μία φαινομενικά ακίνδυνη κήλη, η οποία όμως μπορεί να σου ψαλιδίσει την καριέρα και να σε καθηλώσει στον πάγκο;
Το Σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών ή αλλιώς κήλη των αθλητών, είναι μια πάθηση που αντιμετωπίζουν αρκετοί αθλητές κυρίως ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές ή γενικότερα αθλούμενοι. Ο Jerry Gilmore αναγνώρισε το σύνδρομο αυτό πρώτος το 1980 και ανέπτυξε μια χειρουργική τεχνική αποκαταστάσεως. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν , όπως αναφέρει ο κ. Μιχάλης Βοργιάς, διευθυντής χειρουργικής κλινικής, άλγος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση , που μερικές φορές είναι τόσο έντονο που ο επαγγελματίας αθλητής μπορεί να εγκαταλείψει ακόμη και μια λαμπρή καριέρα.
Παθήσεις που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι:
- Τενοντοπάθεια των προσαγωγών.
- Τενοντοπάθεια του λαγονοψοίτου.
- Τενοντοπάθεια του ορθού κοιλιακού.
- Κατάγματα εκ κοπώσεως ηβικού οστού.
- Κατάγματα εκ κοπώσεως του αυχένα του μηριαίου.
- Τραυματική ηβική οστείτης.
- Παγίδευση του θυρεοειδούς νεύρου.
Ο αιτιολογικός μηχανισμός αυτής της παθήσεως είναι ο οξύς ή χρόνιος τραυματισμός, που μπορεί να συμβεί το ίδιο ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες αθλητές, κυρίως σε ποδοσφαιριστές, λόγο συγκεκριμένων κινήσεων (π.χ. σουτ) και σε καλαθοσφαιριστές (π.χ. Άλματα. Ο πόνος αντανακλά στον προσαγωγό ή στους όρχεις, και γίνεται εντονότερος με το βήχα ή το φτέρνισμα ή κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
Μπορεί να είναι αποτέλεσμα:
- Χαλάρωσης του έξω βουβωνικού στομίου.
- Ρήξης της απονεύρωσης του έξω λοξού.
- Ρήξης του κοινού καταφυτικού τένοντα.
- Ρήξης της απονεύρωσης του εγκάρσιου κοιλιακού.
- Διαχωρισμός βουβωνικού συνδέσμου.
Κλινικά είναι δύσκολο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στην κήλη των αθλητών και στα άλλα αίτια βουβωβικού άλγους. Για την διαφοροδιάγνωση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακτινογραφίες, υπέρηχους, κηλογραφίες, μαγνητική τομογραφία, ώστε να αποκλείσουμε της άλλες αιτίες.
Η διάγνωση του βουβωνικού άλγους στους αθλητές είναι δύσκολη για δύο λόγους γιατί η ανατομία της περιοχής είναι πολύπλοκη και συνήθως συνυπάρχουν 2 με 3 διαφορετικοί τραυματισμοί. Η συντηρητική θεραπεία με φάρμακα και φυσιοθεραπεία, συνήθως αποτυγχάνει αλλά σε περιπτώσεις αβέβαιης διάγνωσης, μπορεί να δοκιμαστεί. Η χειρουργική προσέγγιση αυτού του προβλήματος έχει επιτυχία της τάξεως του 95%, δίνοντας άμεση και μόνιμη λύση σε αθλητές υψηλών επιδόσεων.
Υπάρχουν δύο χειρουργικές τεχνικές αποκαταστάσεως αυτού του προβλήματος:
Η ανοικτή τεχνική, όπου για την επίλυση του προβλήματος έχουμε διατομή περιτονιών, μυών και συρραφή του πλέγματος για ενίσχυση του οπισθίου τοιχώματος, άρα καθυστέρηση στην αποθεραπεία και στην επιστροφή στην αγωνιστική δράση.
Η λαπαροσκοπική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος (T.E.P), όπως επισημαίνει ο κ.Μιχάλης Βοργιάς, χωρίς διατομή περιτονιών, απονευρώσεων ή μυών, επομένως κατά συνέπεια άμεση επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους. Είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι όταν το πρόβλημα είναι αμφοτερόπλευρο, η λαπαροσκοπική αποκατάσταση γίνεται δια των ιδίων οπών και για της δύο πλευρές.
Στην καριέρα ενός αθλητή καταλαβαίνουμε πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος, και για αυτό η επιστροφή στην αγωνιστική δράση πρέπει να είναι άμεση και χωρίς επιπλοκές. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πόσο σημαντικά είναι τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής αποκατάστασης στο σύνδρομο των κοιλιακών προσαγωγών για την υγεία και την καριέρα των αθλητών.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο crashonline.gr
